มีคำพูดที่ผมชอบมากจากนักลงทุนท่านหนึ่ง เขาบอกว่า “ธุรกิจที่ดี ไม่ได้เริ่มต้นที่เทคโนโลยี แต่เริ่มจากพฤติกรรมมนุษย์” …ประโยคนี้ฟังดูเรียบง่าย แต่กลับเป็นจุดชี้ชะตาว่าสตาร์ทอัพหนึ่งจะไปได้ไกลแค่ไหน
ทำไม…พอเราได้สิ่งเหล่านั้นมาจริงๆ ความสุขที่คิดว่าจะอยู่กับเราตลอดไป กลับจางหายไปอย่างรวดเร็ว?
ลองนึกภาพว่าเด็กจบใหม่ชื่อ พิม ได้รับข้อความแจ้งเตือนจากบริษัทในฝันว่าเธอถูกเรียกสัมภาษณ์ ทั้งหมดแทบไม่น่าเกิดขึ้นเลย หากปราศจากการรู้จักแนวทางใหม่ๆ และทักษะที่ยิ่งกว่าแค่ “วุฒิ” เท่านั้น นี่คือจุดเริ่มต้นของการเข้าใจว่า “First Jobber คือใคร”
การมีความมั่นคงทางการเงินที่แท้จริง ไม่ใช่เรื่องของโชค หรือเทคนิคการหาเงินที่ซับซ้อน แต่มันเริ่มจากความเข้าใจพื้นฐาน และการลงมือทำอย่างสม่ำเสมอ ใช่ครับ มันไม่ได้หวือหวา แต่มันได้ผลในระยะยาวจริง ถ้าเราทำตามแผนนี้ต่อเนื่อง เราจะไม่ต้องวิตก
สิ่งที่ฉันกำลังจะทำต่อไปนี้ สมควรให้ฉันใช้เวลาอันจำกัดของฉันกับมันหรือเปล่า? สิ่งที่จำเป็นต้องตระหนักรู้ก่อนที่จะไม่เหลือเวลาให้ตระหนัก
คุณเคยไหมที่รู้สึกว่า ทั้งวันไม่ได้หยุด แต่พอถึงตอนเย็น กลับนึกไม่ออกว่าได้ทำอะไรเสร็จบ้างจริงๆ? ผมว่าหลายๆคนคงต้องเจอแบบนี้มาบ้าง ทำเยอะ แต่เหมือนไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
คุณเคยพูดกับตัวเองหรือไม่ว่า “เราคงทำไม่ได้หรอก” แล้วสุดท้าย…มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ? นี่ล่ะคือสิ่งที่เรียกว่า “Self-fulfilling Prophecy”
บางคนโชคดีเหลือเกิน เหมือนเขารู้ว่าอยากทำอะไรในชีวิตตั้งแต่เด็ก เขาจึงมุ่งหน้าไปทางนั้นโดยไม่มีอ้อมค้อม แต่พอหันกลับมาดูตัวเอง กลับไม่มั่นใจเสียทีว่า “ฝันของฉันคืออะไร?” หรือแม้จะมีความฝัน ก็ยังไม่กล้าก้าวออกไปตามทางนั้น
บางคนเลือกเงียบ บางคนเลือกตอบโต้ บางคนเลือกหลบเลี่ยง แล้วคุณล่ะ? ลองจินตนาการถึงสถานการณ์หนึ่งในที่ประชุม คุณเสนอไอเดียอย่างตั้งใจ แต่เพื่อนร่วมงานอีกคนขัดทันที พูดประชด หรือแย่งพูดด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน ความรู้สึกเจ็บใจ คับข้องใจค่อยๆ สะสม คำถามคือ เราจะอยู่ร่วมกับคนที่เป็น “ศัตรู” ในที่ทำงานได้อย่างไร
ลองนึกภาพว่าคุณเพิ่งทานข้าวอิ่ม แล้วมีคนถามคุณว่า “พรุ่งนี้จะกินเค้กชิ้นใหญ่มั้ย?” คุณตอบอย่างมั่นใจว่า “ไม่เอาแน่นอน แค่คิดก็เลี่ยนแล้ว” แต่พอถึงวันพรุ่งนี้จริงๆ ซัดเรียบ